เมืองเล็กๆในอเมริกา( เขียนครั้งที่ ๓ )

เมืองเล็กๆในอเมริกา( เขียนครั้งที่ ๓ )

อยู่ที่ประเทศไทย จากชีวิตที่โลดแล่น ต่อสู้กับความหนาแน่นของผู้คน รถยนต์ และจักรยานยนต์ ซึ่งอุบัติเหตุเกิดได้ง่ายเป็นของปกติ เดี๋ยวๆ ก็ได้รับใบสั่งตำรวจให้ไปเสียค่าปรับ เนื่องจากการขับรถไม่รักษากฎ ฉะนั้น สำหรับคนแก่แบบผม ได้มาอยู่เงียบๆ กับลูกและครอบครัว ที่เมืองเล็กๆ เหนือ Dallas ในรัฐ Texas สหรัฐอเมริกา อยากจะเล่า สิ่งที่คิด และพบเห็นสู่กันฟัง เพื่อให้ผู้อ่านที่อาจจะไม่ได้มาแถวนี้นานแล้ว ได้รื้อฟื้น และคิดถึงอดีตได้บ้าง

ที่อเมริกานี้ การใช้ชีวิต ถ้าไม่มีรถเพื่อออกนอกบ้าน คงลำบาก ยกเว้นอยู่ตามใจกลางเมืองใหญ่ๆ เช่นที่ Los Angeles Seattle Chicago New York ฯลฯ ที่พอจะมีบริการสาธารณะ แต่ต้องรอนาน แถวบ้านที่ผมพำนักอยู่ ( Allen) ไม่เห็นมีใครเดิน นอกจากเดินเล่นที่สวนสาธารณะ ไม่มีรถประจำทาง และไม่มี Taxi มีแต่รถที่เรียกทางโทรศัพท์ เช่น Uber เป็นต้น

ที่นี่ ผมอยู่ที่บ้านเป็นปกติ ไม่ค่อยได้ออกไปที่ไหน ยกเว้นบางครั้ง ไปตลาด และร้านอาหาร เมื่อถึงเวลาก็กินอาหารไม่ได้ขาด คิดว่ากลับไปบ้านเราเมื่อไหร่ ต้องไปตัดกางเกงใหม่ เพราะ ตัวเก่าคับหมดแล้ว ที่นี่ ได้กินแต่ของดีๆหายาก เช่น เชอรี่ องุ่นเขียวไร้เมล็ด ซึ่งทั้ง ๒ อย่างนั้น สดและหวานมากๆ นอกจากนั้น ไอสครีม Haagen dazs ที่บ้านเรามีราคาแพงเกินไป แต่ที่นี่ราคาปกติเท่ากับไอสครีมยี่ห้ออื่น ผลไม้เมืองร้อน เช่น มะละกอ กล้วยหอม ก็มีจำหน่ายอยู่หลายแห่ง ลูกโต และรสดี สำหรับไอสครีม ซึ่งเป็นของโปรดมาตั้งแต่เด็กๆ มีทั้งร้านDairy Queen และอีกร้านหนึ่ง ชื่อ Handel’s เป็น home made ice cream อร่อย ไม่หวานมากเกินไป และมีคนมาซื้อกินตลอดเวลา ขายดีมาก

ครอบครัวของลูกได้พาไปกินอาหารหลายๆแห่งมาก ล้วนแต่อร่อยเป็นที่ประทับใจ แต่มีอยู่ ๒ แห่งที่อยากกล่าวถึง แห่งแรก เป็น barbecue เนื้อ ชื่อว่า HUTCHINS barbecue ซึ่งต้องไปต่อคิวตั้งแต่ก่อนร้านเปิด สั่งกินได้สบายๆ เนื้อซี่โครง(ribs)ไม่จำกัดจำนวน พร้อมอาหารประกอบ เช่นมันฝรั่งบด bean ที่กินกับ steak ผักดองเค็ม และอื่นๆ

แห่งที่ ๒ คือร้าน steak ชื่อว่า TEXAS ROADHOUSE มี steak ก้อนใหญ่ๆเตรียมไว้มาก น่าจะเป็นส่วนสะโพกของวัว ดูท่าทางอร่อยมาก แต่ละจานก็มี steakชิ้นใหญ่ๆ แต่ครอบครัวลูกและหลานๆก็กินกันจนหมด สำหรับ ตาและยาย สั่ง steak ปลา Salmon ก็อร่อยเหมือนกัน ทั้ง ๒ ร้านนี้มีบรรยากาศเป็นแบบอเมริกัน โต๊ะเก้าอี้ และบรรยากาศตกแต่งแบบสมัยดั้งเดิม ทำให้คิดถึงยุคคาวบอยหรือสมัยที่ผู้คนตั้งหลักแหล่งหลังจากอพยพมาทางพื้นที่ตะวันตกในสมัยก่อน

อีกที่หนึ่ง ซึ่งไม่ได้เป็นร้านอาหารโดยตรง แต่เป็นปั๊มน้ำมัน BUC-EES ที่ใหญ่มาก มีปั๊มเติมน้ำมันเรียงกันเป็นคู่ๆ น่าจะถึง ๒๐ คู่ขึ้นไป และยังมีอาคารขายของหลายๆอย่าง มีชื่อว่า BUC-EES พอเข้าไปข้างใน เป็นห้องกว้างขวาง มีขายอาหาร steak burger และอื่นๆ รวมทั้งเครื่องดื่ม แบบ self service เป็นแถวยาว มีทั้งกาแฟ soft drink ที่ใส่น้ำแข็ง และน้ำแข็งบด มีแผนกเสื้อผ้า ของใช้ อุปกรณ์ในครัว ของสำหรับเด็กๆ เตา barbecue อาคารยาวใหญ่ น่าจะใหญ่กว่าบี๊กซี ๒ ร้านรวมกัน

เท่าที่มาสัมผัส เห็นว่าสถานที่ทุกแห่ง มีห้องน้ำไว้บริการ สะอาดมากบางแห่งถึงกับนอนได้ และได้ทราบว่า ที่ BUC-EES นี้ห้องน้ำสะอาดมากที่สุด เมื่อเอาหลายๆแห่งมาเทียบกัน ผมได้เข้าห้องน้ำที่นั่น เป็นบริเวณห้องน้ำที่กว้างขวาง คือกว้างจริงๆ จนไม่คิดว่าเขาจะทำกว้างขนาดนี้

เมื่อเสร็จสิ้นเรื่อง shopping กินอาหารแล้ว มากล่าวถึงสภาพบ้านเรือนที่มีกระจายทั่วๆไปนั้น มีลักษณะคล้ายๆกันหมด มีแต่ขนาดของบ้านเล็กใหญ่ไม่เท่ากัน แต่เรียงรายเป็นแถวๆ มีสนามหญ้าหน้าบ้านเหมือนกันหมด ขนาดของบ้านที่ว่าเล็ก ก็เพียงแต่ดูภายนอก แต่เข้าไปในบ้าน ก็เป็นขนาดมาตรฐาน พื้นที่ทั้งหมดแต่ละบ้านประมาณ ๑๐๐ ตารางวาหรือใหญ่กว่าเล็กน้อย เข้าใจว่า คนแถวนี้ มีฐานะที่ไม่แตกต่างกันมากนัก และเกือบทั้งหมด จะอยู่ในระดับมาตรฐาน เท่าทีผ่านมา ไม่เห็นแหล่งชุมชนหนาแน่น และไม่มีตลาดสดที่มีคนเดินขวักไขว่ มีแต่ตลาด supermarket ซึ่งบางแห่งเป็นตลาดไทย ซึ่งน่าจะเป็นของคนจีน และตลาดเกาหลี หรือตลาดรวมทั้งร้านอาหารญี่ปุ่น ร้านขายของ เสื้อผ้า ร้านอาหาร ไอสครีม ตลาดsupermarket เหล่านี้ที่อยู่ในย่านอาคารที่มีที่จอดรถกว้างขวางมาก ไม่เคยเห็นที่แห่งใด ที่เข้าไปแล้วมีรถจอดแน่น ยกเว้นตอนไปตลาดนัดวันอาทิตย์ที่วัดไทยในเมือง Dallas ซึ่งจะแน่นยังไงก็พอจะหาที่จอดรถได้

เท่าที่สังเกตดู ไม่เห็นกล้องถ่ายเพื่อจับผิดกฎจราจร เช่นขับรถเร็ว ฝ่าไฟแดง หรือที่ผมโดนที่ปราณบุรี คือวิ่งไหล่ทาง ทั้งนี้คงเป็นเพราะรถว่างมากๆทุกถนน ผู้คนไม่ต้องรีบร้อน ขับไปเรื่อยๆ แม้จะเร็วหน่อยพอถึงไฟแดงก็จอดทัน

ไม่ว่าจะผ่านไปที่ใด เห็นแต่ความเงียบสงบของเมือง ไม่เห็นคนออกมาจากบ้าน อาจจะอยู่ในบริเวณที่โล่งเป็นสนามหลังบ้านก็ได้ ถ้าไม่มีรถวิ่งไปมาก็เหมือนกับเมืองร้าง แต่จริงๆแล้ว ทุกบ้านมีคนอยู่ เพราะตอนตื่นมาเช้ามืด ออกมาเดินแถวๆบ้าน ก็เห็นชาวบ้านบางคนออกมา ขับรถออกไป คงจะไปทำงานที่ใดที่หนึ่ง บางคนออกไป แล้วก็เงียบ สำหรับวัยรุ่น เห็นจับกลุ่ม ๕-๖ คน มีทั้งหญิงและชายไปเล่นน้ำที่สระ swimming pool พวกเขา เล่นน้ำ พูดคุยเล่นกันเอง น่ารักมาก ที่สระว่ายน้ำนี้ มีหลักสูตรสอนว่ายน้ำแก่เด็กเล็กอย่างง่ายๆ หรือพ่อแม่พาเด็กๆมาเล่นน้ำแล้วนั่งคอยกัน หลังจากเล่นน้ำเสร็จ ก็มีผ้าเช็ดตัว เสื้อผ้ามาเปลี่ยน ขนมและน้ำดื่มแก้หิว แล้วบางครอบครัว ก็พากันให้เด็กออกไปวิ่งเล่นที่สนามกว้างๆนอกบริเวณสระ ต่อไป

ถ้าไปที่สนามสาธารณะ ซึ่งได้รับการทนุบำรุงดูสวย ราบเรียบไปด้วยพื้นหญ้า มีเครื่องเล่นสำหรับเด็กเล็กตั้งไว้ จะมีผู้คนมาออกกำลัง เด็กๆจับกลุ่มเล่นกัน บางแห่ง มีครูสอนเล่นฟุตบอล บาสเก็ตบอล หรือฟุตบอลอเมริกัน พ่อแม่พาเด็กๆมาเรียน แล้วนั่งคอยกันเป็นกลุ่ม สนามกว้างๆนี้ที่มีทางเดินคอนกรีตเป็นวง หรือตัดไป-มา มีหลายแห่งทั่วเมือง ผู้คนออกมาเดิน เป็นคู่ๆ หรือกลุ่มละ ๒-๓ คน บางคนออกมาเดินจูงสุนัขทีเล้ยงไว้ ให้ออกกำลัง ชาวเมืองมักจะมาตอนเย็นๆประมาณ ๑ -๓ ทุ่ม ซึ่งจะมืดราวๆ ๓ ทุ่มเศษๆ ในฤดูร้อน ระยะเวลาปัจจุบัน
ที่ผมได้มาครั้งนี้ จนถึงปัจจุบัน เป็นเวลาประมาณ ๒๐ วันแล้ว และยังมีกำหนด ที่จะอยู่ต่อไปอีก ประมาณ ๑ เดือน ซึ่งเป็นโอกาสที่ดีในชีวิต (อีกครั้งหนึ่ง) ที่ได้มาสัมผัส อีกมุมหนึ่งของชีวิตที่แตกต่างออกไป
บู๊ ( คนเคยหนุ่ม)
Allen ๒๙ พฤศจิกายน ๒๕๖๗