jos55 instaslot88 Pusat Togel Online จดหมายจากอเมริกา - INEWHORIZON

INEWHORIZON

ขอบฟ้าใหม่

จดหมายจากอเมริกา

จดหมายจากอเมริกา

ขณะนี้ ผมมาอยู่กับครอบครัวของลูกที่เมือง Allen รัฐ Texas ใกล้กับ Dallas ที่รัฐนี้ แค่รัฐเดียวมีพื้นที่ถึง๖๙๕,๖๖๐ ตารางกิโลเมตร ประชาชน ๓๐ ล้านคน ซึ่งใหญ่กว่าประเทศไทยที่มีพื้นที่เพียง ๕๑๓,๑๑๕ ตารางกิโลเมตร แต่มีประชาชนตามตัวเลข ถึง ๗๐ ล้านคน

สมัยที่ยังเด็กมีความคิดว่าเท็กซัสเป็นเมืองคาวบอย ชาวเมืองแต่งคาวบอยกัน แต่พอมาเห็นตอนนี้ มีคาวบอยไม่กี่คน ผิดจากที่เคยไปเมือง Boise รัฐ Idaho เมื่อปี ๑๙๗๑ เห็นชาวเมือง โดยเฉพาะผู้ชายแต่งคาวบอยกันเป็นส่วนใหญ่ แล้วใส่ bolo tie (เชือกสวยๆผูกคอ มีโลหะกลมๆแบนๆหรือรูปต่างๆร้อยเชือก อยู่ตรงกลางหน้าอก ซึ่งเมื่อใส่แล้ว ก็รูดขึ้นข้างบนไปที่กึ่งกลางของปกเสื้อ)

บ้านของชาวเมืองในแถบนี้ คล้ายๆกับที่อื่นในอเมริกาแทบทุกแห่ง คือปลูกเรียงกัน เป็นแถวตรง ลึกห่างจากขอบถนนประมาณ ๕ เมตร เว้นช่องว่างข้างบ้าน เป็นระยะๆเท่าๆกัน หน้าบ้านไม่มีรั้ว มีแต่ทางเดินเข้าประตูบ้าน ส่วนบริเวณหน้าบ้านจะเป็นพื้นหญ้าตัดแต่งสวยงาม อาจจะมีแถวไม้ดอกและไม้ยืนต้นปลูกประดับอยู่บ้าง สำหรับด้านหลังบ้าน เป็นสนามหรือลานกว้างๆที่เป็นส่วนตัวของบ้าน เหมือนกับสนามหญ้าหน้าบ้านของไทยเรา แต่เขาอยู่หลังบ้าน มิดชิด ถ้าไม่เข้าไปในบ้าน จะไม่เห็นสนามหลังบ้าน ซึ่งใช้เป็นที่พักผ่อน และทำสวนดอกไม้สวยๆ ในเวลาที่อากาศดี สำหรับขยะ ไม่มีถังขยะให้เห็นที่หน้าบ้าน แต่จะมีถนนซอยเข้าหลังบ้านทุกหลัง ให้รถเข้าออก มีโรงรถซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของบ้าน แต่อยู่หลังบ้าน และถังขยะของแต่ละบ้านก็อยู่ที่หน้าโรงรถนี้ รถขยะคันใหญ่ๆ ก็วิ่งเก็บขยะทางถนนหลังบ้าน ตามระยะเวลาที่แน่นอน

ถนนในอเมริกาทั่วๆไปก็เหมือนกัน เท่าที่เคยเห็นมีถนนสายหลัก และถนนแยกสายต่างๆกว้างมาก รถสวนกันคนละฝั่ง ซึ่งแต่ละฝั่งจะมีหลายเลน ถ้าสายหลักมีถึง ๔-๕เลน มีทางแยก ทางยกระดับหลายแห่ง หมุนเวียนหลายสาย ต้องคุ้นเคยจึงจะไปได้สะดวก แต่ปัจจุบัน แผนที่ google คงช่วยได้มาก คิดว่าเฉพาะเมืองใหญ่ๆ เช่นที่ Los Angeles ที่รถติดมาก แถบที่มาอยู่นี้ ดูรถเบาบาง ไม่มีถนนชำรุด และตั้งแต่มานี้ ยังไม่เคยเห็นตรงไหน ที่มีการซ่อมถนน คิดถึงสมัยที่ยังเด็ก ไปดูภาพยนต์เรื่อง West Side Story หรือเรื่องราวของกลุ่มวัยรุ่นในนครนิวยอร์ค ตอนนั้น ที่ประเทศไทยยังไม่มีอะไร แต่ในภาพยนต์เรื่องนั้น ถนนกว้างขวาง มีสะพานลอย ถนนลอยฟ้ามากมาย แสดงว่า ส่วนใหญ่ เขาคงทำถนนมาหลายสิบปีแล้ว และไม่ชำรุดทรุดโทรม

เนื่องจากเมืองที่มาอยู่นี้ ผู้คนไมมากนัก แต่ที่นี่มีที่จอดรถว่างสะดวกสบาย รถใหญ่ๆ แบบ GMC Chevrolet ยังเห็นอยู่หลายคัน บางคันใหญ่มาก เหมือนรถ Ford Ranger แต่คันใหญกว่า ซึ่งเขาใช้เป็นรถสัญจรโดยปกติ สำหรับบริเวณสาธารณะนั้น เวลาขับรถผ่านไปที่ใด ก็เห็นสนามกว้างๆมีทางเดินรอบๆ เครื่องเล่นสำหรับเด็กอยู่กลางสนามมีอยู่ทั่วไป ตอนเช้าๆ จะมีชาวบ้านจูงสุนัขเดินออกกำลัง และเย็นๆ ก็เห็นคู่หนุ่มสาว หรือสูงอายุ หรือพาลูกๆมาเดินสวนสาธารณะนี้ อากาศดีมาก เพราะที่โล่ง และไม่มีรถ หรือนานๆครั้ง ถึงจะมีรถวิ่งผ่านไปมา เป็นโชคของชาวเมืองที่นี่ ได้อยู่อาศัยในที่บรรยากาศดี

สำหรับเวลาที่นี่ ตรงกับประเทศไทย ใช้เวลาเดียวกัน เพียงแต่สับจากกลางวันเป็นกลางคืน แสดงว่า คนละซีกโลก ตรงกันพอดี เนื่องจาก internet ทำให้ติดต่อกับเมืองไทยได้ทาง ไลน์ สามารถคุยกันได้ ทำธุรกรรมทางมือถือ ที่มี app ได้ แต่ไม่ได้ขอ roaming มา เกรงว่าจะแพง ไม่เหมาะกับข้าราชการบำนาญแบบเรา

ครอบครัวของลูก มีด้วยกัน ๕ คน คือมีลูกชาย ๓ คน ซึ่งผมและภรรยาก็มีหลานอยู่แค่ ๓ คนนี้เอง คนโต กำลังจะเข้า high school คนกลางก็กำลังย้ายโรงเรียนมาเข้า junior high และคนเล็กอายุประมาณ ๘ ขวบ ก็เข้าโรงเรียนมาหลายปีแล้ว ที่ผมได้มาพร้อมภรรยานี้ ก็ได้มาอยู่กับหลานๆ ซึ่งที่ผ่านมาก็เคยมาหาหลานๆ สมัยยังอยู่ที่ Los Angeles นอกจากนั้ น พ่อแม่ก็พาหลานๆไปเมืองไทย ไปหาตายายเป็นระยะๆ ใกล้ชิดกันมาก มีอยู่ครั้งนึง พยายามให้หลานคนเล็กดื่มนม บอกให้ไปเอาแก้วมาใส่นม พูดคำว่า glass เพราะนึกแปลจากภาษาไทยจากคำว่าแก้ว หลาน(คนเล็ก) วิ่งไปค้นหยิบแว่นตามาให้ เพราะคงได้ยินคำว่า glass เป็น glasses (แว่นตา) ความจริงผมก็พูดภาษาอังกฤษชัดเหมือนกัน เพียงแต่ผิดคำ แทนที่จะเป็นแก้ว กลับเป็นแว่นตา

ลูกก็พาขับรถตระเวณไปทั่วๆ คงจะเป็นแนวชีวิตประจำวันของเขา พาหลานไปว่ายน้ำ ไปกินเฝอ หรือ Mc Donald หรือบางครั้ง ไปกิน barbecue เนื้อ และไปกิน pizza สำหรับย่าน shopping ได้ไปตลาด supermarket Thai ( แต่ดูบรรยากาศแล้วน่าจะเป็นของคนจีน ) ไปเดินเที่ยว Walmart ซึ่งสำรวจสินค้าภายในแล้ว ไม่มีอะไรสำหรับคนมีอายุขนาดเราให้ซื้อหา ยกเว้นไปนั่งร้าน Subway ซึ่งลักษณะคล้ายๆกับที่บ้านเราแต่แพงกว่า สำหรับตลาด supermarket ที่ลูกไปประจำอยู่ใกล้บ้านเอง

เห็นหลานๆเล่นบอลกันที่ลานซีเมนต์หลังบ้าน นึกสนุกลองไปเดาะบอลดู สมัยหนุ่มๆ ทำทุกวัน ขาซ้ายขวาข้างละ ๑๐๐ ทีไม่ตกเลย แต่ตอนนี้ เดาะไม่ได้เรื่อง จนบอลกระเด็นไปริมรั้ว พอลงไปเก็บ ขาสะดุดลานซีเมนต์ จนกล้ามเนื้อน่อง ที่เคยช้ำมาแล้ว กลับช้ำอีก เดินเขยกๆมา ๒-๓ วันแล้ว คาดว่าคงจะหายดีเร็วๆนี้ จบแค่นี้ก่อนนะครับ สวัสดีครับ

บู๊ คนเคยหนุ่ม
Allen ๑๗ กรกฎาคม ๒๕๖๗

Facebook Comments

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *