กวีนิพนธ์ของมุฮัมมัด อิกบาล ตอนที่ 8 ต่อ
กวีนิพนธ์ของมุฮัมมัด อิกบาล ตอนที่ 8 ต่อ
จรัญ มะลูลีม
16.คำร้องทุกข์ของเรานั้นมิใช่ว่าพวกเขาร่ำรวยหรือกำปั่นของเขามีเงินหลั่งล้นหรือพวกเขาไร้มารยาทและมิรู้จักถ้อยคำที่สุภาพช่างอยุติธรรมเหลือ! ณ ที่นี้และมิรู้จักถ้อยคำที่สุภาพช่างอยุติธรรมเหลือ! ณ ที่นี้และชั่วขณะนี้คือนางสวรรค์และราชวังอันทรงมอบแก่เหล่าเดียรถีย์ในยามที่มุสลิมผู้ยากไร้ได้เพียงคำสัญญาว่าจะได้นางสวรรค์ก็ต่อเมื่อเขาขึ้นสวรรค์แล้วที่ไหนเล่าคือความรักเอ็นดูที่พระองค์มอบแก่เราแต่เก่าก่อน?
17.เหตุใดหรือในท่ามกลางหมู่ชาวมุสลิมผู้มั่งคั่งทางโลกจึงมีน้อยนัก?อันอำนาจของพระองค์นั้นยิ่งใหญ่สุดประมาณปราศจากซึ่งขอบเขตหากพระองค์ทรงปรารถนาแล้ว ธารน้ำก็จักผลุดพุ่งขึ้นจากทรวงอกแห่งแผ่นดินแห้งแล้งได้ผู้สัญจรถูกเกลียวคลื่นภาพมายาในทะเลทรายซัดสาดไปชีวิตเราดุจดังคำเย้ยหยันของคนแปลกหน้าแสนเสื่อมเสียและอัตคัดขาดแคลนชะตากรรมของเราผู้สละชีพเพื่อพระองค์นั้นจำต้องเสื่อมศักดิ์ศรีเช่นนี้หรือ?
18.บัดนี้โลกมอบความโปรดปรานและยกย่องให้แก่ผู้แปลกหน้าทั้งสิ้นที่เหลือไว้ให้เราก็คือโลกแห่งภูตผีและความฝันคนอื่นเข้ามาครอบครองโลก วันเวลาของเราสิ้นสุดลงแล้วจงอย่าทรงกล่าวเลยว่า“ไม่มีใครในโลกศรัทธาในพระเจ้าหนึ่งเดียว”เรามีชีวิตอยู่เพื่อสดับเสียงแซ่ซร้องร้องเรียกพระนามแห่งพระองค์เป็นไปได้อย่างไรหนาที่ซากี จากแล้วแต่แก้วเหล้ายังคงอยู่?
19.เมหฺฟิล ของพระองค์มลายหาย บรรดาที่รักของพระองค์ก็จากไปจนหมดสิ้นมิมีเสียงถอนใจตลอดคืนแห่งความใฝ่ฝันมิมีเสียงคร่ำครวญยามรุ่งสางเรามอบดวงใจของเราแด่พระองค์และรับเอารางวัลที่พระองค์ทรงมอบให้แต่ยากนักที่เราจะนั่งที่ของเราได้พระองค์ทรงบัญชาให้เราลุกออกไปเรามาฉันคนรักและฉันคนรักเราจากไปพร้อมสัญญาเพื่อวันพรุ่งบัดนี้เชิญแสวงหาเราด้วยรัศมีอันบรรเจิดบนพักตราแห่งพระองค์เถิด
20.ความรักของไลลา ช่างแรงกล้านัก กออีส ปรารถนาเธอยิ่งขึ้นบนเนินเขาและหุบผานัจญ์ กวางวิ่งอย่างว่องไวเหมือนก่อนนี้ความรักอันเดียวกันนั้นเต้นเร่าอยู่ในดวงใจความงามแฝงเสน่หาน่าหลงใหลอะหฺมัด ผู้สื่อสาส์นของพระองค์ยังคงมีผู้ยึดมั่นอยู่พระองค์ก็ยังสถิตอยู่นิรันดรทั้งจังหวะและเหตุผลมิได้รับความกริ้วจากพระองค์นี่หมายความว่าอย่างไรกัน?บนผู้ศรัทธานั้นคือสายตาอันเกรี้ยวกราดและตำหนิของพระองค์นี่หมายความว่าอย่างไรหรือ?
21.เราได้ละทิ้งพระองค์หรือสื่อสาส์นชาวอาหรับของพระองค์กระนั้นหรือ?เราปั้นรูปเจว็ดขาย? มิใช่ผู้ทำลายมันเสียดอกหรือ?เราทอดทิ้งความรักเพราะความเจ็บปวดจากการต่อสู้ของเราหรือ?ล้มเลิกประเพณีของสัลมาน “ลืมสิ่งที่อุเวส กอรานีสอนเสียเช่นนั้นหรือ?เรายังคงหล่อเลี้ยงเปลวอัคคีแห่งความยิ่งใหญ่ของอัลลอฮฺไว้ในหัวใจของพวกเราชีวิตท่านบิลาล[9] แห่งเอธิโอเปียยังเป็นแบบอย่างที่เรายึดมั่น
22.ความรักของเราอาจไม่เป็นอย่างที่เคยเป็นหรือได้รับการกล่าวขวัญเยินยอเช่นเดียวกันเราอาจมิได้ก้าวไปในหนทางแห่งการยอมตนทางเดียวกันหรือให้ความยินยอมในวิถีอันเดียวกันนั้นดวงใจของเรากำลังระส่ำระสายเข็มทิศจากนครมักกะฮฺอาจเฉไฉไปหรืออาจมิได้ปฏิบัติตนตามกฎเก่าแก่แห่งความจงรักอย่างเต็มที่แต่พระองค์ก็ได้ทรงแสดงความรักเอ็นดูแก่เราในบางครั้งและแก่ผู้อื่นในบางคราวมิใช่สิ่งที่ใครจะกล่าวได้ว่าพระองค์ก็ไม่ทรงสัตย์ต่อกฎของพระองค์เองนักดอก
23.บนยอดเขาฟาราน พระองค์ได้ทรงมอบรูปร่างและรูปแบบอันสุดท้ายแห่งศาสนาไว้เพียงสัญญาณน้อยนิดเท่านั้น พระองค์ได้ทรงพัดเอาหัวใจนับพันไปด้วยพายุทรงเผาไหม้การแสวงหาความรักอันเป็นเป้าหมายของเราอย่างกระเหี้ยนกระหือรือความงดงามแห่งพระพักตร์อันร้อนผ่าวของพระองค์ทำให้เมหฺฟิลทั้งสิ้นลุกเป็นเปลวแต่เหตุใดวันนี้จึงมิมีประกายเพลิงคุกรุ่นในทรวงอกของเราเลย? เราเองก็เป็นสารไวไฟเช่นเดียวกัน พระองค์ทรงจำมิได้หรือ?
24.หุบเขานัจญ์มิได้ก้องกังวานไปด้วยโซ่ตรวนของกออีสอีกต่อไปเขาหาได้คลั่งไคล้ต่อแคร่หามแห่งไลลาไม่สายตาเขามิได้เพ่งเคร่งเครียดอีกต่อไปเราสูญเสียความหาญกล้าแต่เก่าก่อนของเราหมดเรานั้นไม่เหมือนเดิมหัวใจเราเย็นชาพระองค์มิได้ทรงเป็นดวงวิญญาณของเมหฺฟิลอีกต่อไปธรณีบ้านของเราพังพินาศโอ้ วันแห่งความสุขเอ๋ย จงกลับมาอีกร้อยหนพร้อมด้วยความเมตตาของพระองค์เถิด!ปล่อยผ้าคลุมพระพักตร์ของพระองค์ลงและขอเราทัศนาดวงพักตร์อันงดงามนั้นด้วยเถิด
25.บรรดาคนแปลกหน้าเริงสำราญอยู่ในสวนพวกเขานั่งอยู่ข้างลำธารมีถ้วยสุราอยู่ในมือ สดับเสียงร้องเพลงของนกเขาห่างจากสวนนั้นไป ห่างไกลความเริงร่าฮาเฮนั้นคนรักของพระองค์นั่งอยู่เพียงเดียวดายรอคอยชั่วขณะที่จักสรรเสริญพระองค์จงจุดความร้อนรนขึ้นใหม่ในตัวแมลงเม่าของพระองค์เพื่อให้พวกเขามอดไหม้ลงในเพลิงจงบัญชาให้สายฟ้าสายเดิมฟาดกระหน่ำลงมาอีกเพื่อจารึกทรวงอกของพวกเขาด้วยพระนามแห่งพระองค์
