ศึกอิดลิบ-ซีเรีย ไม่จบง่ายๆ
ศึกอิดลิบ-ซีเรีย ไม่จบง่ายๆ
แม้ว่าประธานาธิบดีปูตินและประธานาธิบดีเออโดกัน จะบรรุข้อตกลงเกี่ยวกับแผนการสร้างเขตปลอดทหารในเมืงองอิดลิบ เมื่อวันที่ 17 ก.ย.นี้ ซึ่งถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผนและข้อตกลงนี้อิดลิบซึ่งเป็นเมืองใหญ่อันดับต้นๆของซีเรีย(และมีกองกำลังของฝ่ายกบฏอยู่ถึง 70000-100000 คน รวมทั้งกองกำลังของไอเอสและอัลกออิดะฮ์)ก็จะมีผลทำให้รัฐบาลซีเรียขยายพื้นที่ในการควบคุมประเทศออกไปอีกมาก
แต่ข้อตกลงนี้ก็ยังดูไม่ราบรื่นนัก โดยที่ตามข้อตกลงจะมีการขนย้ายอาวุธหนักออกจากเมือง ก่อนวันที่ 10 ต.ค. และกลุ่มหัวรุนแรงอย่างกลุ่มนุสรา ฟร๊อนด์ ก็จะต้องออกไปจากบริเวณนี้ด้วย ทั้งนี้เออโดกัน ประธานาธิบดีตุรกียอมตกงเพื่อถนอมกำลังที่ตนได้สนับสนุนให้ก่อการอยู่ในซีเรีย ทั้งเพื่อล้มรัฐบาลและเพื่อต่อสู้กับกองกำลังชาวเคิร์ดที่มุ่งจะแบ่งแยกตนเป็นอิสระจากตุรกี ซีเรีย และอิรัก ที่สำคัญกองกำลังเคิร์ดได้รับการสนับสนุนจากสหรัฐ และคุมพื้นที่ที่มีแหล่งน้ำมันขนาดใหญ่อยู่ทางตอนเหนือ
เหตุที่เออโดกันยอมตกลงก็เพราะต้องการรักษาสัมพันธ์ที่ดีกับรัสเซียและอีหร่าน แม้จะไม่ยอมรับอัสซาด ประธานาธิบดีแห่งซีเรีย แต่การเปิดศึก 2 หน้า คือด้านหนึ่งกับสหรัฐและอิสราเอลกับรัสเซียและอีหร่านย่อมไม่เป็นผลดีต่อตนเองและตุรกี เป็นที่ทราบดีว่าสงครามซีเรียได้ทำให้ประชาชนไร้ที่อยู่ 14 ล้านคน และล้มตายกว่าครึ่งล้าน โดยที่ตุรกีมีส่วนเกี่ยวข้องอยู่ด้วย การใช้ฐานปฎิบัติการในดินแดนของตน บริเวณชายแดนติดกับซีเรีย และส่งกองกำลังติดอาวุธเข้าไปยังประเทศอื่นไม่เฉพาะซีเรีย แต่ ยังส่งไปปฎิบัติการในอียิปต์ ตูนิเซีย และลิเบีย
ทั้งนี้ก็มีข้ออ้างเดิมๆคือ เพื่อรักษาผลประโยชน์ ของตุรกี ซึ่งกำลังโหยหาอดีตคือ จักรวรรดิ์อ๊อตโตมานนั่นเอง
อย่างไรก็ตามต้องเข้าใจว่าตุรกีก็ยังคงเป็นศัตรูกับรัฐบาลซีเรีย และที่สำคัญเป็นพันธมิตรนาโต ซึ่งมีสหรัฐเป็นผู้นำอยู่ แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างประเทศจะเสื่อมโทรมลงก็ตาม แต่การจะเปิดศึก 2 หน้า ก็จะเป็นอันตรายต่อตุรกีเช่นกัน
ที่สำคัญก็ต้องเข้าใจว่า ตุรกียังเป็นพันธมิตรที่ดีกับอิสราเอล เฉกเช่นเดียวกับรัสเซีย
ด้านความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนเหล่านี้ทำให้ข้อตกลงรัสเซีย -ตุรกี แม้จะเป็นแนวทางที่จะลดคววามรุนแรงและสร้างเสถียรภาพทางการเมืองให้รัฐบาลซีเรีย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะดำเนินการ โดนเฉพาะการทำให้กองกำลังติดอาวุธทั้งหลายยอมรับข้อตกลงนี้ โดยเฉพาะกลุ่มอื่นๆที่ตุรกีมิได้สรับสนุน ที่สำคัญกว่านั้นกลุ่มไอเอสและอัลกออิดะฮ์ที่มีสหรัฐสนับสนุน และมีฐานสนับสนุนอยู่ไม่ห่างจากอิดลิบเท่าใดนัก
ทหารประชาธิปไตย
World gamers not interested in ending Syria war
with Russia-Turkey deal
Russian President Vladimir Putin and his Turkish counterpart Recep Tayyip Erdogan on September 17 agreed to create a demilitarized zone in Idlib – the last major stronghold of rebel and Islamic terrorist groups – by October 15.
Putin said that under the deal, all heavy weaponry operated by rebel groups must be pulled out of the demilitarized zone by October 10, and radicals – including members of Hayat Tahrir al-Sham, previously known as the Nusra Front – would also have to leave the zone. Erdogan’s agreement to the new plan should not obscure his years of fanning the flames of civil war in Syria.
Let’s not forget that Turkey, with its long common borders with Syria, was the major player in the war in Syria, whether by facilitating the free entry and exit of fighters from 80 different countries.
It is clear that Turkey maintained friendly relations with both Russia and Iran, but Ankara remained foe number one for Assad when it comes to the crisis that hit Syria in 2011 and destroyed much of its large cities, displaced 14 million Syrians, and killed over half a million Syrians.
Erdogan permitted Turkey’s provincial capitals near Syria to be used as headquarters of the various paramilitary organizations and he fostered Muslim-led movements to take over not only Syria, but major other countries, such as Egypt, Tunisia and Libya.
All this was in 2011 when Russia was still on its long road to recuperate from the fall of the Soviet Union. After 2014, Turkey realized its dream of a revived Muslim empire was wasted in the battlefields of Syria. Its seemingly milder line is a reflection of the failure of a military solution in Syria. Erdogan’s willingness to work with Russia is a good thing to ease the situation and find an exit from the armed conflict in Syria.
If the Idlib situation is resolved without a fight, that would help Syria and bring it closer to a settlement, as ong as the entire province of Idlib is returned to Syrian sovereignty.
Turkey remains an implacable enemy of Syria and still retains close ties with US policy in the region despite agreeing to a new plan to force Islamist extremists out of part of Syria’s Idlib province.
However, Turkey remained a very important member of the NATO alliance and was still toeing the line of US policy toward Syria. US policy towards Syria has never changed that Syria must behave. The United States would not allow any alternative to the Geneva venue that would give them through diplomacy much of what they did not get in the battlefield.
Besides Turkey retained strong ties and communications with Israel, Syria’s enemy. Turkey is not only comparing notes with Israel towards Syria, but in fact has deep relationships with Israel, both economically and militarily, especially in the energy resources.
A Turkish-Russian agreement might work in Idlib, but its design would allow a ceasefire of sorts open to future possibilities. At best, the Turkish-Russian agreement could consolidate Russia’s work since 2014 to calm things down one step at a time, but that would be insufficient to end the conflict. Putin had prevailed upon Erdogan to cooperate in the disarming of rebel and extremist forces of their heavy weapons in Idlib.
Erdogan agreed to disarm most armed elements of heavy and medium-range weaponry. The next logical step is for him to pretend to save those he supported and offer them slow exit or annihilation. He acknowledged that territories remained under the control of the Syrian opposition now needed to be demilitarized.
